๑۩๑ اشعار و متون ادبی ویژه شهادت امام حسن عسکری علیه السلام ๑۩๑
تب‌های اولیه
بیان
در فصل شهادتت خزانم
گفتن ز غمت نمی‌توانم
آهنگ غریبی تو مولا
آتش شده پای استخوانم
تنها نه به اشک اکتفایی
از دیده سرشک خون روانم
تو ابن غریب، ابا الغریبی
از داغ تو نیمه گشته جانم
در خانه و خانه همچو زندان
مظلوم‌‌ترین تو را بخوانم
آزاد شده ز جورِ دشمن
با زهر جفا، غمت بدانم
فرزند تو هم غریب چون توست
ای سوخته بینِ آشیانم
این ناله که مانده بین سینه
باشد به فدایت ای بیانم
ویژه مرثیه خوانی
محزون
سامرا شد بیت الاحزان
چشم زهرا گشته گریان
گوید ای نورِ دو دیده
ای حسن جانم حسن جان
یا ابا المظلوم (3)
آمده مهدیِ دل خون
با دلی غمگین و محزون
از وداعِ آخرینش
عرشیان گردیده مجنون
یا ابا المظلوم (3)
وقتِ هجرانِ حسن شد
کودکش غرقِ مَحَن شد
شیعه چون صاحب زمانم
رخت ماتم را به تن شد
یا ابا المظلوم (3)
پروانه
آمده بالین بابا گوهرِ درّدانه‌ای
بر سر و سینه زند در کنج غربت خانه‌ای
سوخته بال و پرش از غم ولیکن ناتوان
دور شمعِ عسگری پر می‌زند پروانه‌ای
داغ
وای که وقتِ شررم آمده
چه بر سرت ای پدرم آمده
سرت به دامنِ غمم نشسته
داغِ رقیه نظرم آمده
شیعه
ای یازدهم امام شیعه
ای مفتخر از تو نامِ شیعه
بر سامره و حریمِ پاکت
بر مهدی تو سلامِ شیعه
عهد
می‌خوام امشب دلم و رها کنم
دل و همراهِ کبوترا کنم
اون و با غصه‌ها آشنا کنم
دلم و عازم سامرا کنم
به سرم زده هوای دیگری
تا بشم زائرِ کوی عسگری
* * *
خدا امشب شبِ ماتمِ همه است
شبِ نجوا و دعا و زمزمه است
مهدی صاحب زمان یتیم می‌شه
شب غصه‌‌های عشقِ فاطمه است
می‌خوام امشب با دلم عهدی کنم
با سرشکم کمکِ مهدی کنم
* * *
بگم آقاجون غریبی می‌دونم
امشب و دل بی شکیبی می‌دونم
گریه دردِ تو رو درمون می‌کنه
تو که بر دردا طبیبی می‌دونم
خدا امشب عقده‌م و وا می‌کنم
یاریِ یوسفِ زهرا می‌کنم
* * *
نوحه گر
مهدی صاحب الزمان بهر بابا نوحه گر شد
یوسف زهرا ببین غرق ماتم خونجگر شد
گلشنِ زهرا خزان
اشکِ مهدی شد روان
یا امام عسگری(3)
سوزد از زهرِ جفا پیکرِ او وامصیبت
مهدیش گریه کنان در برِ او وامصیبت
سامرا ماتمسراست
قلبِ مهدی در عزاست
یا امام عسگری(3)
کشته شد نورِ دلِ آل خاتم تسلیت باد
شد اباصالح یتیم اهلِ عالم تسلیت باد
شد عزای دیگری
از فراق عسگری
یا امام عسگری(3)
شهادت امام حسن عسکری علیه السلام را به محضر امام زمان عجل الله فرجه الشریف تسلیت عرض می کنیم :
امشب كه زمين و آسمان مي گريد
از ماتم عسکري جهان مي گريد
جا دارد اگر شيعه خون گريه كند
چون مهدي صاحب الزمان مي گريد
گرد یتیمی بر رخ ماهت نشسته
یا بن الحسن داغ پدر،قلبت شکسته
آه و واویلا،آه و واویلا
از ماتم جانسوز او ،سرت سلامت
بر سر نهی بعد از پدر،تاج امامت
آه و واویلا،آه و واویلا
در سامرا تحت نظر ، دور از مدینه
گشته امام عسکری ، مسموم کینه
آه و واویلا،آه و واویلا
شد کشته فرزند رسول، از نسل کوثر
گردیده مهدی وارث گلهای پرپر
آه و واویلا،آه و واویلا
میــــ نویسمـــــ برای مـــردی که چـــهارگوشهـــ قلبش شکسته است....
.
.
.
مهدی جان..
گرد یتیمی برچهره ات ....
آه...سرت سلامت آقاجان..
باران اشکم در بی شکیبی انتظارت امانم نمیدهد.
شیعه را خاک غم بر سر میباید و بازار دل، تا ابد سیاهپوش و آسمان دین را باران باران و اشک و اشک!
.
.
و سامرا...
عجیب است که درکنار چهارچوبی که درست کرده اند و به آن می گویند ضریحت،جان ندادم...
وآن سرداب غریب وتاریک ونمور.....مَهــدی....جــ...ان..آمده بودم که ببینمت!همانجا که سید رشتی سلامت داد و جوابش دادی...
کجا
بودی
پس؟؟؟
.
.
سامرا کم از بقیع ندارد...
غریب وخاک و آلود..
