انتظار و زندگی

سلام و خداقوت بخشيد من يک روايت از عبدالحميد واسطي تو کتاب المحاسن جلد 1 خوندم که درمورد انتظار فرج هست بااين مضمون که به امام باقر عليه السلام گفتن ما جهت امر فرج مغازه هاي خودمون رو ترک کرديم و و بيکاريم  و فقط منتظر امر فرج هستيم تا جايي که نزديکه به گدايي بيوفتيم امام بزرگوار هم در جوابشون فرمودند هرکس به انتظار فرج بنشينه خداوند در کارش گشايش حاصل ميکنه و....احمدبن محمدبن خالد البرقي، المحاسن، ج1، ص173 حالامن سوالم اين هست که آيا درسته که مغازه و کسب رو رهاکرده  بطوري که محتاج بشيم و درانتظار فرج باشيم؟ چرا امام باقر عليه السلام به اين مطلب اشاره نکردن؟ ميشه در اين مورد يه توضيحي براي من بديد. که آيا اين کار درسته که همه چيز رو رها کرد و به انتظار فرج نشست؟؟؟؟